تعریف هاله 

 

اگر در هاله مشکلی پیش آمد و در آن انسدادی صورت گرفت و با رنگ آن عوض گردید، نشان دهنده بیماری و مشکلات روحی و ذهنی در فرد است و اگر از بیماری در این مرحله جلوگیری نشود، بیماری در جسم و کالبد جسمانی ظاهر می گردد.

هاله هفت رنگ دارد که به ترتیب از نوک سر آدمی به پایین شامل رنگ های بنفش، نیلی، آبی، سبز، زرد، نارنجی، و قرمز است.

رنگهای هاله به علت وضعیت روحی، خلقی و مزاجی فرد تغییر می کند و با پیشرفت و تعالی روح آدمی گسترده و درخشنده می گردد.

وظیفه چاکراها جذب انرژی حیات و تفکیک آن و انتقال آن به سیستم عصبی، غدد درون ریز و سپس توزیع و پخش آن در خون می شود. هر چه قدر این مراکز انرژی ( چاکراه فعال تر و آزادتر باشند، انرژی بیشتری در آنها جریان خواهد داشت.

بدن آدمی هفت چاکرای اصلی و بیست و یک چاکرای فرعی دارد.

• رنگ: قرمز

هفت چاکرای اصلی در امتداد ستون فقرات قرار دارند و به ترتیب عبارتند از: چاکرای اول: چاکرای ریشه یا قاعده ای. موقعیت: بين مقعد و اندام های تناسلی است.

• رنگ: نارنجی

چاکرای دوم: چاکرای خاجی یا کلیه ها. موقعیت: بالای اندام های تناسلی و تا سه انگشت زیر ناف

• رنگ: زرد

چاکرای سوم: چاکرای ناف. موقعیت: حدودا دو انگشت در بالای ناف و حدودا روی معده.

• رنگ: سبز

چاکرای چهارم: چاکرای قلب... موقعیت: بالای قلب و در وسط سینه.

چاکرای پنجم: چاکرای گلو.

• رنگ: آبی

موقعیت: در ناحیه گردن و روی گلو. چاکرای ششم: چاکرای پیشانی ( چشم سوم نیز گویند). رنگ: نیلی موقعیت: یک بند انگشت بالای ریشه بینی و درست در وسط پیشانی چاکرای هفتم: چاکرای مرکز بالای جمجمه.

• رنگ: بنفش

موقعیت: انتهای سر و میان آن.

 

دو چاکرای فرعی مهم: چاکرای دستها: موقعیت: گودی کف دست ها رنگ: سفید چاکرای پاها: موقعیت: گودی کف پاها رنگ: سیاه

استادان علم یوگا معتقدند که از هفت چاکرای اصلی، سه چاکرای پایین مربوط به خصوصیات حیوانی، چاکرای چهارم «قلب» حد فاصل میان خصوصیات حیوانی و متعالی انسان و سه چاکرای بالای قلب مربوط به خصوصیات الهی انسان هستند

منبع : داتینو

 

 یاقوت های سرخ و سفایرها

 از نظر فرمول شیمیایی شباهت زیادی به هم دارند و هردو از خانواده «كورندوم» هستند، تفاوت رنگ در این دو به خاط گرم در یاقوت سرخ و وجود تیتانیوم در ترکیب سفایرها می باشد.

 

واژه مترادف یاقوت کبود، «سفیر» است که به معنای «آبی» در زبان یونانی است. با وجود آن که سفایر به رنگ های غیر قرمز از خانواده «كورندوم» اطلاق می شود اما سفایر آبی رنگ مشهورترین آن است و عنوان یاقوت کبود بر این رنگ آن اطلاق می شود و به سفایر زرد همان یاقوت زرد گفته می شود.

یاقوت کبود از یاقوت سرخ بیشتر یافت می شود. نوعی از یاقوت کبود وجود دارد که به علت پدیده آستریزم در آن، یاقوت کبود ستاره ای یا «یاقوت استار» گفته می شود.

با گرفتن این جواهر «یاقوت استار» زیر نور به واسطه نظم خاصی که در بلورهای این کانی هست، نور عبور داده شده زوایای مشخصی را تشکیل داده و در یک نقطه با هم تلاقی پیدا می کنند و شکل ستاره مانندی را نشان می دهند که به این پدیده؛ آستیریزم گویند؛ این پدیده را در زیر نور آفتاب بهتر می توان دید.

امروزه با پیشرفت علم و تکنیک، یاقوت های کبود مصنوعی مرغوب، به ویژه یاقوت استار مصنوعی با خواص ظاهری مشابه به یاقوت کبود طبیعی به طور فراوان تولید شده و در بازار به فروش می رسد. هم چنین گاهی سنگ های اسپینل آبی، تانزانیت، تومالین آبی و زیرکون آبی به فروش می رسد.

لعل زرد نیز بسیار شبیه به یاقوت زرد بوده که از طریق سنجش وزن مخصوص،جلا و تراوت و گذاشتن در آتش می توان آن دو را از یکدیگر تمییز داد.

بزرگ ترین و مشهورترین یاقوت کبود ستاره ای تراش داده شده در دنیا عبارتند از: ۱. یاقوت کبود ستاره هند با وزن ۵۳۶ قیراط که در موزه نیویورک می باشد. ۲. یاقوت کبود لوگان باوزن ۴۲۳ قیراط که در جواهرات ملی آمریکا می باشد. ٣. یاقوت کبود ستاره آسیا با وزن ۳۳۰ قیراط که در موزه واشنگتن می باشد.

تولید کنندگان عمده یاقوت کبود در دنیا، کشورهای برمه، هند، تایلند، استرلیا،آمریکا، برزیل، کلمبیا و بعضی از دیگر از کشورهای آفریقایی می باشند.

کلمات کلیدی : خواص یاقوت کبود,خواص یاقوت کبود در روایات,خواص یاقوت کبود اصل,خواص ياقوت کبود,خواص یاقوت کبود آفریقایی,خواص یاقوت کبود استار,خواص یاقوت کبود بنفش,خواص یاقوت کبود برمه,خواص یاقوت کبود سفایر,خواص یاقوت کبود سبز

 

یاقوت

یاقوت کلمه ای عربی است و نام این سنگ در زبان فارسی یا کند» می باشد. یاقوت بعد از الماس سخت ترین سنگ است که هیچ سوهان به جز الماس بر آن کارگر نمی افتد. این سنگ زیبا و گران قیمت بر روی آتش دوام بسیار داشته؛ نسبت به نور و مواد شیمیایی مقاومت دارد و وزن مخصوص بالایی نسبت به سایر سنگ ها و جواهرات دارد. بلورهای یاقوت، کانی های مهمان فراوان در خود دارد که به صورت سوزنی و یا تجمعی از بلورهای سوزنی هستند. با کانی های مهمان، یاقوت واقعی را از مصنوعی می توان شناخت. از دیگر راه های تشخیص یاقوت، گذراندن اشعه ماوراء بنفش از یاقوت طبیعی است چرا که یاقوت طبیعی اشعه فرابنفش را از خود عبور می دهد، ولی انواع مصنوعی آن چنین خاصیتی را ندارند، هم چنین وجود حباب هوا و شکستگی های درونی نیز، راه دیگری برای تشخیص یاقوت طبیعی از مصنوعی است. لازم به ذکر است که تقریبا تمامی یاقوت های سرخ و یاقوت های کبود، با حرارت بهسازی شده و رنگ آنها را جذاب تر می کنند. بهترین رنگ در یاقوت سرخ، قرمز خالص با سایه های آبی رنگ به شمار می رود که به «خون کبوتر» تشبیه شده است.

 

در بازار انواع یاقوت های سرخ بدلی را می توان یافت. اسامی تجاری متعددی درباره نگین های سرخ طبیعی رواج یافته که گمراه کننده اند، مانند یاقوت سرخ  «بالاس» که در حقیقت سنگ اسپینل (لعل) است و یا یاقوت سرخ «کیپ» که سنگ گارنت است و یا یاقوت سرخ سیبری که چیزی جز تورمالین قرمز نیست. هم چنین کانی های دیگری نیز وجود دارد که به علت تشابه در رنگ و خواص اپتیکی ممکن است در نظر اول با یاقوت سرخ اشتباه شوند.

بزرگ ترین و مشهورترین یاقوت های سرخ جهان عبارت است از :

1. ا- یاقوت سرخ ادوارد با وزن ۱۶۷ قیراط که در موزه لندن نگهداری می شود. 
   ۲- یاقوت ستاره ریوز با وزن ۱۳۹ قیراط که در موزه آمریکا نگهداری می شود. 
   ۳- یاقوت لانگ استار با وزن ۱۰۰ قیراط که در موزه نیویورک نگهداری می شود.

مهم ترین و با کیفیت ترین معادن یاقوت در کشورهای برمه، سریلانکا و تایلند وجود دارد و لكن در کشورهای دیگری چون هند، آفریقای جنوبی، پاکستان، افغانستان، نروژ، آمریکا، روسیه و استرالیا نیز وجود دارد. .

هماتیت، سنگی سیاه رنگ و مایل به خاکستری است و در احادیث، به حدید صینی» تعبیر شده است. هماتیت را «سنگ خون» یا «حجر الدم» نیز می نامند و علت نامگذاری آن خونی رنگ شدن مایعات خنک کننده، هنگام برش هماتیت است. در كتب طبی و جواهرشناسی قدیم نیز به آن «شاذنج»، «شادانه» و «خماخن» گفته اند.

از آن رو که هماتیت آهن بسیاری دارد، سفارش می کنند که آن را نشویند.

از دیگر ویژگی های جدید آن است که ترد و شکننده بوده و در اثر حرارت، حالت مغناتیس پیدا می کند.

عمده منابع این سنگ در کشورهای چین، برزیل، ونزوئلا، انگلستان و ایران وجود دارد.

هماتیت، سنگی سیاه رنگ و مایل به خاکستری است و در احادیث، به حدید صینی» تعبیر شده است. هماتیت را «سنگ خون» یا «حجر الدم» نیز می نامند و علت نامگذاری آن خونی رنگ شدن مایعات خنک کننده، هنگام برش هماتیت است. در كتب طبی و جواهرشناسی قدیم نیز به آن «شاذنج»، «شادانه» و «خماخن» گفته اند.

از آن رو که هماتیت آهن بسیاری دارد، سفارش می کنند که آن را نشویند.

از دیگر ویژگی های جدید آن است که ترد و شکننده بوده و در اثر حرارت، حالت مغناتیس پیدا می کند.

عمده منابع این سنگ در کشورهای چین، برزیل، ونزوئلا، انگلستان و ایران وجود دارد.

هلیتروپ نوعی کلسدونی به رنگ سبز سیر با نقطه ها و لکه های قرمز رنگ می باشد. این سنگ به حرارت حساس بوده و باعث تغییر رنگ آن می شود. هلیتروپ را «سنگ خون» نیز می نامند. و این به واسطه لکه های قرمز رنگ روی آن بوده که جلوۂ خاصی به آن بخشیده است. مهم ترین معادن این سنگ در کشورهای استرلیا، برزیل، چین و آمریکا بوده ولی بهترین آن در هند می باشد.

خواص و فواید

در قرون وسطی برای آن خواص و قدرت ویژه ای قائل بودند و آن را نوعی سنگ محافظ در برابر حوادث و خطرات به شمار می آوردند. این سنگ برای تصفیه اندام های بدن به خصوص کبد، طحال، مثانه و درمان بیماری های آنها کاربرد دارد.

 منبع : داتینو 

مروارید از ماده اولیه ای به نام «مادر مروارید که کربنات کلسیم است» و از ماده آلی دیگری به نام «کنچیولین» تشکیل می گردد که به صورت لایه های بسیار نازک و متحدالمرکزی دور هسته جسم بیگانه ای مانند شن ریز از صدف ترشح می شود. و انعکاس نور از این لایه های انباشته، درخشش رنگین کمانی مخصوصی ایجاد می کند که به آن «جلای مرواریدی» گویند. با این که درجه سختی دانه مروارید پایین است، شکستن و خرد کردن آن، به علت ساختار توده ای اش سخت است.

عمر مروارید بیش از صد و پنجاه سال نیست و خشکی و رطوبت هردو برای دانه های مروارید مضر است. همچنین آتش و حتی گرمای بیش از اندازه بدن می تواند سبب شود تا آب موجود در ماده کنچولین از بین برود و عمر مروارید کوتاه شود. مرواریدهای طبیعی و حتی پرورشی را باید جدا از سایر جواهرات نگاه داشت زیرا به محض تماس با طلا، برلیان، یاقوت و سایر جواهرات سخت، خراش خواهد خورد. اگر مروارید در محیطی خشک نگهداری می شود باید مراقب از دست دادن آب طبیعی در آن بود زیرا کاهش آب آن باعث از بین رفتن و تغییر رنگ آن می شود لذا بهتر است که مرواریدها را به طور منظم در آب شور قرار داده شود و توصیه می شود که انسان تب دار از آن استفاده نکند.

هم چنین تماس آن با کثیفی، اسیدها، مواد آرایشی، اسپری و عطرها در دوام و جلای مروارید اثر منفی می گذارد و سبب می شود مروارید مات و بی جلا گردد و سپس ترک خورده و سرانجام پوسته پوسته شود.

مروارید را باید بعد از استفاده بر روی پوست بدن در آب ولرم شسته و با پارچه ای نرم خشک کرد تا قطرات عرق و چربی بدن از روی آن زدوده شود. هم چنین میان

 

دانه های مروارید در نخ باید با گره های ظریفی فاصله انداخت تا از ساییده شدن مرواریدها به یکدیگر در طول زمان جلوگیری نمود.

ارزش مروارید بستگی به سایز و اندازه، شکل، درخشش و کیفیت سطح آن دارد که دانه های کاملا مدور با درخشش یکسان در تمام نقاط سطح دارای ارزش بیشتری هستند. مرواریدهای نیمه کروی و یا مرواریدهایی که یک طرف آن مسطح است به مرواریدهای «دگمه ای» و مروارید هایی که دارای شکل و فرم نامنظم هستند، مروارید «باروک» خوانده می شود. مرغوب ترین مرواریدهای دنیا از خلیج فارس به دست می آید و در رنگ های صورتی، سفید شیری، کرم، طلایی، سبز، آبی و سیاه یافت می شود؛ تنوع رنگ مروارید به نوع نرم تن (صدف)، آب محل زیست و دمای آن بستگی دارد.

واژه مروارید معمولا به مرواریدهای طبیعی اطلاق می شود و مرواریدهایی که با روش مصنوعی و یا به کمک انسان تولید می شود به عنوان مروارید پرورشی نامگذاری شده اند.

تشخيص مروارید طبیعی از مصنوعی و پرورشی به علت شباهت ظاهری بسیار مشکل است، لذا از وزن مخصوص آنها برای این کار استفاده می کنند.

وزن مخصوص مروارید طبیعی معمولا کمتر از 2.73 است، در حالی که وزن مخصوص اکثر مرواریدهای پرورشی بیش تر است.

مرواریدهای پرورشی تحت پرتو ماوراء بنفش دارای درخششی زرد رنگ و در پرتو اشعه ایکس دارای درخششی سبز رنگ می باشد، درحالی که مرواریدهای طبیعی این گونه نیستند. همچنین اگر زیر لامپ پر نور به مروارید نگاه کرده و آن را آهسته در میان انگشتان خود بچرخانیم، مرواریدهای پرورشی در هر نیمه چرخش، نور را منعکس نموده و بدین گونه حضور هسته را در مرکز خود اعلام می کند. مرواریدهای پرورشی اغلب دارای لکه های بر روی پوست خارجی خود هستند که زائده های کمرنگ مثل دم یک ستاره دنباله دار به دنبال دارند.

جالب است بدانید بزرگترین مروارید جهان ۴۵۰ قیراط وزن دارد و در موزه زمین شناسی لندن نگهداری می گردد.

مرجان واژه ای است عربی و نام آن در فارسی بسد میباشد؛ بعضی نیز گویند نوع سرخ آن را بسد و دیگر رنگ های آن را مرجان خوانند. مرجان منشاء آلی دارد و در قعر دریا می روید و در رنگهای قرمز صورتی سیاه سفید و آبی یافت می شود.

مرجان توسط جانوران بسیار کوچک مرجانی به نام پولیپ که در حفره های سنگهای بستر دریاها قرار می‌گیرند و از خود مواد آهکی ترشح می کنند در گذر زمان به وجود می آید. بهترین و مرغوبترین نوع مرجان به رنگ قرمز است شاخه های مرجان طبیعی و دست نخورده بوده مات بوده و پس از جلا دادن دارای درخشش شیشه ای می شود. مجارها به گرما اسید و هرنوع مایعات بسیار گرم حساسند و در گذر زمان رنگ آن کمرنگ میشود.

مالاکیت در کتب جواهرشناسی قدیم به نام دهنج ثبت شده است. 

این سنگ از کربنات طبیعی مس در نزدیکی معادن مس در گونه رنگ های سبز روشن تا سبز پررنگ و زیبا و سبز مایل به آبی پدید می آید. 

با اینکه مالاکیت دارای سختی و مقاومت کمی است ولی به عنوان نگین جواهر و نیز ساخت اشیاء زینتی مورد استفاده قرار می گیرد. 

گفتنی است این سنگ در برابر اسیدها حرارت و آمونیاک بسیار ناپایدار می نماید لذا بهتر است آن را در نمک خشک دریا شست و شو دهند. 

مالکیت به سادگی ذوب شده و دانه های مس تولید می کند با اسید هیدروکلریک جوشیده و ایجاد محلول سبز رنگ کرده ولی با آمونیاک محلول آبی می دهد. 

قطعات بریده و جلا داده شده مالکیت که در آنها دایره های متحدالمرکز با زمینه‌های سبز یا سبز مایل به آبی دیده می شوند بسیار زیبا و ارزشمند است. 

مهمترین معادن مالاکیت در کشورهای استرالیا آمریکا آفریقا ایران و سلسله جبال اورال بخصوص کشور زئیر دارنده با کیفیت ترین معادن مالکیت است. 

قابل ذکر است قدیمی ترین سنگ یادشده مالکیت مربوط به ۴ هزار سال قبل از میلاد می باشد. 

در کتب جواهرشناسی قدیم از لعل با نام «البنفش» یا «البلخش» یاد شده است. لعل عمدتا به رنگ قرمز بوده و لعل آتشین بدخشان افغانستان از قدیم بسیار مشهور بوده است، لکن در رنگ های سبز، زرد و ارغوانی نیز یافت می شود. لعل سرخ شفاف و آبدار است و درخشندگی آن بیشتر از یاقوت می باشد، لذا همانند یاقوت مورد توجه بوده و گاهی با یاقوت قرمز اشتباه می شود. لكن سختی لعل کمتر از ياقوت است.

گونه های گارنت قرمز به خصوص پیروپ ها نیز بسیار به لعل شباهت دارد اما سختی آن کمتر است. ابوریحان بیرونی می نویسد: «یکی از حکاکان به من گفت که لعل در آتش مقاومت دارد و در صورتی که آن را در بوته گذارده و به تدریج آن را سرد کنند رنگش تغییر نکرده بلکه زیبایی آن بیشتر می شود.»

لعل در مقابل حرارت و اسیدها بسیار مقاوم است و دمای ذوب آن بسیار بالا باشد. متأسفانه از سال ۱۹۱۰ میلادی لعل های سنتز شده وارد بازار شده و هر ساله مقدار زیادی از آن به فروش می رسد.

کشورهای افغانستان، پاکستان، سریلانکا، برزیل، استرالیا و ترکیه عمده ترین منابع سنگ لعل را در اختیار دارند.

لاپیس لازولی که نام دیگر آن لاجورد است، در دوره هخامنشی «کبوتکه» می نامیدند و در میان ایرانیان مورد استفاده بسیار بوده است. این سنگ نسبت به حرارت، فشار، محلولهای گرم و اسیدها و محلولهای قلیایی بسیار حساس است و زیاد قرار گرفتن آن در برابر خورشید سبب تغییر رنگ آن می شود.

این سنگ دارای برق شیشه ای مانند بوده و در انواع مرغوب و با کیفیت آن انتشار رنگ به صورت منظم و یکنواخت و بدون ناخالصی های پیریت و رگه های سفید کلسیت دیده می شود. .

البته شیارها و خطوط طلایی رنگ در سنگ لاجورد کیفیت رنگ آن را بالا برده و باعث جلوه بیشتر آن می شود و دلیل دیگری بر اصالت سنگ مورد استفاده است. لاپیس لازولی به رنگ لاجوردی و آبی سیر بوده و اگر ناخالصی های آن زیاد باشد مات جلوه گر شده و رنگ آن مایل به زرد و یا سبز می گردد. همچنین وجود لکه های سفید رنگ کلسیت بافت مستحکم سنگ را مختل کرده و از ارزش آن می کاهد.

گفتنی است، سنگ لاجورد را می توان رنگ کرد و بدین طریق سنگی با رنگ یکنواخت به دست آورد. برای تشخیص لاجوردهای رنگ شده می توان از الكل غير اشباع یا اسید هیدرو کلریک رقیق و یا سوآب استون استفاده نمود که این مواد، رنگ آمیزی را زایل نموده و ترکها را قابل رؤیت می کنند. بعضی نیز قطعات لاجورد

را خرد کرده و با مواد پلاستیکی به هم می چسبانند که به آن لاجورد بازسازی شده می گویند. که با نوک فلزی داغ می توان به وجود مواد پلاستیکی در لاجورد پی برد.

نگین های سودالیت و لازولیت بسیار شبیه لاپیس لازولی می باشد.

بهترین کیفیت لاجورد از کشورهای افغانستان و آرژانتین به دست می آید ولی در

کشورهای آمریکا، تاجیکستان، شیلی، روسیه و ایران نیز یافت می شود.

 

بلور یا کریستال ؛ سنگی سفید، بی رنگ و شفاف و از گروه کوارتز ها به شمار می رود. کریستال در زبان یونانی به معنای یخ است و در قدیم مردم آن را به این نام می خواندند؛ چون گمان می کردند که کریستال آب منجمد است.

کریستال ها در تمام نقاط جهان به فراوانی یافت می شوند و از آن برای ساختن لوستر، ظروف گوناگون، اجزاء دوربین مانند لنز و عدسی ها و اشیاء دیگر استفاده می‌کنند. در مواردی نیز برای شبیه‌سازی برلیان و دیگر نگین های جواهر کم ارزش، کریستال را به کار می گیرند. 

کریستال ها در مقابل اشعه x و تشعشعات رادیویی دودی رنگ می‌شوند، و هیچ نوع اسیدی به جز اسید هیدروفلوریک بر آن تاثیر نمی گذارد. گفتنی است که گاهی به غلط به آن الماس هرکیمر، الماس آرکانزاس الماس آریزونا نیز گفته می شود. 

فیروزه ، مونث کلمه فیروز می باشد و با نام های دیگری چون پیروزه، اخشائین ، فیروزج، حجرالضفر، حجر الغلبت و هجرالجاه نیز نامیده شده است و منشا این نام ها از خواصی است که در استفاده این سنگ مشاهده شده است.

فیروزه فسفات آبدار مس و آلومینیوم است و ماده رنگی موجود در آن از مس و آهن است هرچه مثل درون فیروزه بیشتر باشد ، رنگ آن آبی تر و حتی آهن آن بیشتر باشد رنگ آن سبز تر است. بیشتر فیروزه ها در شکاف سنگ‌های یافت می شوند که منابع غنی از آلومینیوم هستند. فیروزه با رنگ آبی خوش رنگ آبی آسمانی بهترین کیفیت را دارا بوده و بسیار کمیاب است؛ به هر اندازه در آن سایه سبز و یار اگه پیدا شود فراوانی آن بیشتر و در نتیجه ارزش آن کاهش می یابد.

تغییر رنگ در فیروزه در نتیجه تابش نور آفتاب، تبخیر آب طبیعی موجود در آن ، پاکی و کدورت هوا و برخورد چربی و مواد شیمیایی با آن صورت می گیرد که در نتیجه باعث کم شدن ارزش مادی آن می گردد. به همین دلیل، بهتر است در هنگام غذا خوردن، حمام کردن و شستن دست ها با مواد شوینده، انگشتر فیروزه را از انگشت بیرون آورد.

توصیه می شود برای حفظ کیفیت و جلا و رنگ فیروزه هر چند وقت یک بار با یک پارچه نرم و تمیز و مرطوب آن را تمیز کنید. جلا دادن سنگ فیروزه سبب پررنگ تر شدن آن میشود.

فیروزه دارای خلل و فرج ای طبیعی است و در بسیاری از موارد نگین‌های تراشیده شده، آنقدر دارای خلل و فرج هستند که قابل استفاده نیستند؛ لذا آنها را ترمیم می کنند و یا به اصطلاح « واکس » می‌زنند که به آنها فیروزه های احیا شده می گویند.

برای اینکه فیروزه طبیعی را طی فرآیند خاصی در صمغ مصنوعی با (واکس) فرو برده و منافذ آن را با این صمغ پر می‌کنند.

اگرچه فیروزه های احیا شده ارزش مادی بالایی ندارند، اما این کار سبب می‌شود تا در استحکام و سختی فیروزه افزوده شده و از کمرنگ شدن آن به مرور زمان جلوگیری کند. همچنین به دلیل خلل و فرج فراوان در توده فیروزه، برای خوش رنگ کردن آن از نمکهای مس و آنیلین استفاده می نمایند.

کانی های زیادی وجود دارد که به سبب شباهت با فیروزه آنها را به جای فیروزه عرضه می‌کنند که از این میان می‌توان به کالسیدونی ، هولیت رنگ کرده ، آمازونیت، کریسوکولا و لازولیت اشاره کرد.

یکی دیگر از این شب فیروزه ها ، فیروزه های چینی است. اغلب فیروزه های چینی ، ارگانیک می باشند. یعنی بر اثر تاثیر محلول های سطحی مس دار بر روی فسیل های استخوانی جانوران، فیروزه به وجود آمده است و رنگ آنها به علت تبلور فسفات آبی  است، لکن با اسیدها واکنش نشان می دهند . مشخصات این نوع فیروزه با فیروزه های ایرانی ، مصری و آمریکایی فرق دارند چرا که این فیروزه ها از سنگ های آذرین بوده اما فیروزه چینی ارگانیک می باشد.

هرچند عمده نگین فروشان و کارشناسان خبره فیروزه بر اثر تجربه با نگاه به رنگ و جلا ورقه های پشت سنگ، منشا و انواع فیروزه را از هم تشخیص می دهند، با این حال راه های مختلفی نیز برای افرادی که آگاهی و تجربه کافی در تشخیص ندارند وجود دارد . به عنوان مثال در قدیم برای تشخیص نوع مرغوب در انواع نامرغوب آن ، سنگ را روی برنج دم می کردند ؛ در صورتی که رنگ آن ثابت می ماند، مرغوب و اگر برنج رنگ می‌داد، نامرغوب بود. امروزه برای شناخت رنگ شدگی فیروزه بخصوص پشت آن با واکس مشکی، می توان از استون یا سوآب آمونیاک استفاده کرد چرا که پنبه یا گوش پاک کن آغشته به این محلول ها، رنگ آمیزی آن به خصوص واکس را به راحتی زایل میکند. همچنین برای تشخیص فیروزه طبیعی از مصنوعی، قطعه ای از سنگ را میسوزانند، اگر به صورت خمیر درآمد ،مصنوعی، و اگر مواد باقیمانده به صورت خاکستر باشد ، طبیعی است .

راه دیگر شناخت، استفاده از یک سوزن حرارت دیده و گذاشتن آن روی سنگ است، که اگر بوی صمغ از ان بلند شد و اثر عمیق روی سنگ گذاشت، نشان دهنده واکس خورده بودن و احیا شدن سنگ است.

البته وزن مخصوص پایین سنگ های فیروزه ای آغشته به موم یا فیروزه های بدلی نیز یکی دیگر از نشانه های شناخت سنگ طبیعی فیروزه است.

منابع عمده فیروزه در کشورهای ایران ، مصر ، شیلی ، آمریکا ، ازبکستان، چین و استرالیا قرار دارد.

در کتاب جواهر شناسی قدیم از کانت با کلمه  « البیجادی » یا « البجاده » نام برده شده است. واژه گارنت ابتدا برای بلورهای قرمز سری پیروپ و آلماندین به کار میرفته ولی الان نام خانواده بزرگی است که به دو گروه گارنت های قرمز و گارنت های سبز تقسیم می شود. 

گارنت های قرمز شامل سنگهای پیروپ، آلماندین و آسپسارتین بوده و گارنت های سبز شامل سنگهای آندرازیت ، اوارویت و گراسولار سبز می باشند. گارنت های قرمز بخصوص پیروپ بسیار شبیه یاقوت سرخ است و در قدیم آنرا گونه یاقوت میپنداشتند، امروزه نیز بعضی آن را یاقوت سرخ کیپ می نامند. 

از دیگر راه هایی که در کتب قدیم جواهر شناسی جهت تشخیص گارنت ها نوشته اند، آن است که چون گانت را به موی سر یا پارچه پشمی بمالند، بار الکتریکی گرفته و کاه و ذرات ریز را می رباید. 

کهربا یا « الکهرمان » که آن را طلای شمال نیز می نامند جز قدیمی ترین جواهرات است و در حقیقت صمغ فسیل و سخت شده نوعی درخت در دوره ائوسن یعنی حدود ۵۰ میلیون سال  قبل است که در بعضی از آنها حتی گیاهان و حشرات نیز دیده می‌شود. کهربا در اصل «کاه ربا» است . به همین دلیل ، اگر آن را بر دست یا پارچه بمالند تا گرم شود، الکتریسیته منفی ایجاد میکند که باعث جذب و غبار گردیده و گیاه و کاه خشک را می رباید. کهربا در رنگ های زرد طلایی تا نارنجی طلایی و زرد مایل به قهوه ای یافت می شود بهترین نوع آن صاف و شفاف و به رنگ زرد طلایی است. کهربا به علت دارا بودن حباب‌های هوا و ترک ها یا شکاف های مویی ( در نتیجه فشارهای داخلی ) شفافیت خود را از دست میدهد که برای خارج کردن حباب های هوا و مایعات از درون کهربا آن را در روغن شلغم می جوشانند و به این ترتیب بر مرغوبیت آن می افزایند. 

کهربا به حرارت بسیار حساس است و در حرارت های پایین هم می سوزد و بوی رزین از خود ساطع میکند؛ شوینده های قوی، اسید ها و مواد الکلی به آن صدمه میزند و نور زیاد به مرور زمان رنگ آن را تغییر می دهد. کهربا پس از جلا دادن درخششی مانند دارد. 

ذخایر بزرگی از کهربا در کف دریای بالتیک وجود دارد که پس از طوفان های شدید پس از آن که امواج، بستر دریا را متلاطم کردند در آبهای کم عمق سواحل این دریا، کهربا یافت می‌شود و کهربای دریایی از انواع دیگر کهربا ها مقاوم و سخت تر است . خرده های کوچک کهربا را به وسیله حرارت (۱۴۰ تا ۲۵۰ درجه ) و فشار ۳۰۰۰ اتمسفر به نوعی که رقبای فشرده بدلی به اسم آمبروید تبدیل می کند که بسیار شبیه کهربای طبیعی است. همچنین بدل کهربا پلاستیک، صمغ مصنوعی و صمغ های طبیعی مثل سندروس صمغ نوعی درخت کاج به نام  «کوپال » ساخته می‌شود که برای تشخیص کهربای طبیعی می‌توان ، آن را بانو کتاب فلزی داغ کنیم؛ اگر بوی سمتی شیرین استشمام شد، کهربای طبیعی است و اگر رایحه تند و زننده استشمام شود، مواد پلاستیکی و بدلی است. 

یکی از راه های دیگر تشخیص کهربای طبیعی از بدلی آن است که کهربا را در یک محلول نمکی اشباع شده غوطه ور کنیم، در اینجا کهربای طبیعی داخل آن محلول شناور باقی می ماند ولی در آب فرو می رود. 

مهمترین منابع استخراج کهربا لهستان، روسیه، فرانسه، ایتالیا و آلمان است. 

خواص و فواید

کهربا سوخت و ساز بدن را افزایش می دهد و برای درمان آلرژی ها و ناراحتی های پوستی بسیار فایده دارد. مالش کهربا بر روی نقاط دردناک نواحی پست و مفاصل و نقاطی که ورم آن تازه و گرم است، تاثیر خوبی دارد. که را با بهترین علاج برای بند آوردن خونریزی بوده و برای تقویت معده نیز مفید است. کهربا دارای ارتعاشات مغناطیسی فراوان و قوی بوده برای درمان بیماری‌های عصبی به ویژه میگرن و تعادل بخشهای مختلف مغز مفید است.
منبع : داتینو

سنگ عقیق خزه ای Moss Agate یک نوع کلسدونی است که در آن سیلیکات طبیعی از آلومینیوم ،کلسیوم و... که شبیه درختچه های سبزرنگ هستند وجود دارد و منظره های زیبایی را به وجود می‌آورند.

 عمده ترین محله های استخراج آن: هند، چین، آمریکا و ایران می باشد

خواص و فواید

این سنگ برای کنترل قند خون و دیابت موثر بوده و قلب و جریان خون را تقویت می‌کند.

خواص و فواید

این سنگ برای کنترل قند خون و دیابت موثر بوده و قلب و جریان خون را تقویت می‌کند علاوه بر آن دستگاه گوارش و روده ها را تنظیم کرده و برای درمان التهابات و عفونت مفید است و در طی دوران بارداری نیز توصیه می شود. همچنین باعث حس اعتماد به نفس و شادابی روح و روان می شود.
منبع : داتینو

عقیق در رنگ های قرمز ، زرد ، خاکستری مایل به آبی و سفید یافت می شود.  

همین همچنین سنگ‌های وجود دارد که به سبب شباهت ساختاری و فیزیکی جز خانواده عقیق محسوب میشوند مانند عقیق سلیمانی یا چشم (باباقوری) عقیق خزه ای ، عقیق شجری.

گاهی از اوقات ، سنگ عقیق را به دلیل کم رنگی و زیبایی بیشتر رنگ آمیزی می کنند . برای این کار ابتدا عقیق را در اسید یا تیز آب گرم می شویند و بعد از تراش نهایی آن را رنگ کرده و جلا می دهند.

برای قرمز رنگ کردن آن ، عقیق را در داخل محلولی از نیترات آهن قرار داده و حرارت می دهند که با تغییر در غلظت محلول و درجه حرارت می‌توان انواع رنگهای قرمز را حاصل نمود. البته عقیق های زرد رنگ را بدون استفاده از مواد رنگزا و با و فقط به وسیله حرارت دادن به رنگ قرمز تبدیل میکنند. 

همچنین برای زرد رنگ کردن آن ، را ابتدا در اسید هیدروکلریک قرار داده و پس از اشتباه به آرامی حرارت می‌دهند. البته حلقه سبز بسیار شدید که اشک بوده و تشخیص آنها از یکدیگر آسان نیست. جالب است بدانید که سنگ عقیق به علت مقاومت در برابر مواد شیمیایی، در صنعت نیز کاربرد دارد. 

شبه یا شبق که آن را « کهربای سیاه » نیر می نامند ماده ای است آلی با منشاء دریایی که طی میلیون ها سال به وجود آمده و به رنگ های سیاه تا قهوه ای تیره یافت می شود و سختی زیادی ندارد . جلا و رنگ شبق ممتاز ، سیاه یکنواخت است و به خوبی صیقل داده می شود . یکی از نشانه های شبق اصلی آن است که اگر آن را بسوزانند یا آن را داغ کنند ، بوی زغال از آن متصاعد  می شود و در اثر مالش با پشم ، دارای الکتریسیته ساکن می گردد. از شبق باید در مقابل حرارت و اسیدها مراقبت نمود . 

معدن این سنگ در کوه های واقع در اطراف شهر قندهار ( شهری در کشور افغانستان ) در جهت غربی مزار امام زاده ای جلیل القدر مشهور به شاه آقا که از نسل امام کاظم (ع) می باشد ، قرار دارد 

گفته شده وجه تسمیه این سنگ به این نام آن است که در آن زمان افغانستان جزء ایران بوده و شخصی به نام مسعودشاه از طرف پادشاهان صفوی حاکم آن منطقه بوده و چون او مرقد امام زاده شاه آقا را تعمیر و بر آن بنائی ساخت و آن منطقه را آباد نمود ، لذا سنگ هائی که از آن کوه نزدیک به این امام زاده استخراج می کرده اند و از آن تسبیح می ساختند را شاه مسعود نامیدند که به مرور ایام به شاه مقصود تغییر یافت . بعضی این سنگ را از خانواده زبرجد دانسته اند . 

سیترین در گونه رنگ های زرد روشن تا طلایی مایل به قهوه ای ، جزء گروه کوارتز به شمار می رود و به علت رنگ زرد لیموئی ، آن را سیترین یعنی لیموئی رنگ می خوانند . بیشترین نگین های سیترین به کار رفته در صنعت جواهرسازی حقیقی نیستند ، بلکه آمتیست یا کوارتز دودی هستند که به وسیله ی حرارت زیاد تغییر رنگ یافته اند . 

بلورهای سیترین که با روش حرارت زیاد خوش رنگ تر شده اند ، زمینه های قرمز رنگ داشته و پدیده ی چند رنگی ندارند و فقط بلورهای طبیعی این گونه پایدار می شوند . 

سیترین بیش تر در کشورهای برزیل ، روسیه ، مادگاسکار و اسپانیا یافت می شود . 

سنگ خورشید دارای رنگ آمیزی قرمز مایل به نارنجی تا طلایی رنگ بوده و دارای درخششی شیشه ای و نیمه شفاف است . این سنگ دارای حالت قوس و قزحی درخشان جذابی است . 

سنگ خورشید در کشورهای نروژ ، آمریکا ، هند و کانادا استخراج می شود . 

خواص و فواید 

از این سنگ برای درمان چاقی استفاده می کنند چرا که متابولیسم بدن را تنظیم می کند . این سنگ سبب دفع هیجان و استرس گردید و صبر ، اعتماد به نفس و انگیزه آدمی را زیاد می کند .

 منبع : داتینو

این سنگ دارای جلایی شیشه ای و تا حدودی شفاف است و به رنگ های شیری و سفید مایل به آبی یافت می شود . نامگذاری این کانی به سبب درخشش ماه گونه ی آن است که ناشی از انعکاس نور از ساختمان درونی سنگ می باشد ، زیرا هنگامی که سطح سنگ را به این طرف و آن طرف متمایل کنیم رخششی سفید تا آبی رنگ روی سطح آن حرکت می کند .

از سنگ ماه باید در مقابل حرارت و اسیدها به خصوص اسید هیدروفلوریک محافظت نمود . با کیفیت ترین سنگ ماه در برمه و سریلانکا وجود دارد ، البته کشورهای هند ، برزیل ، آمریکا و مکزیک نیز استخراج می شود . 

خواص و فواید 

سنگ ماه ، احساسات و عواطف را تحریک می کند ، و استفاده از آن برای کسانی که روحیه ای خشک و سرد دارند ، توصیه می شود . 

هم چنین استفاده از آن ( به ویژه خانم ها ) برای تقویت غدد هورمونی و ترشحی و تنظیم و متعادل کردن آن ها بسیار مفید است ؛ لذا در هنگام اختلالات هورمونی و کم کاری یا پرکاری غدد بدن هم چون هیپوفیز ، تیروئید و پانکراس از این سنگ می توان استفاده نمود و آن را بر روی چاکراهای مخصوص نزدیک این غدد گذاشت .

گفته اند به گردن آویختن این سنگ از حمله های عصبی نظیر صرع ، میگرن و جنون جلوگیری کرده و برای درمان آن ها مفید است . 
منبع : داتینو

سندروس صمغ نوعی درخت ، زرد و شفاف و بسیار شبیه کهربا ولی بوی خوبی ندارد ، طبیعت آن گرم و خشک است و مانند کهربا ، کاه و ذرات ریز را نمیتواند برباید . سندروس بر دو نوع است : اگر یک نوع آن را بر روی آتش بگیرند ، نرم و رقیق می گردد و نوع دوم را اگر بر روی آتش بگیرند ، به هم می آید و جمع می شود . از این میان ، نوع اول بسیار بهتر از نوع دوم است . 

خواص و فواید 

از سندروس در داروها  استفاده می کنند . سندروس اثر فوق العاده ای برای درمان خون ریزی بینی و بند آوردن خون ریزی جراحت ها دارد . همچنین بهترین دارو برای اسهال خونی و خون بالا آوردن است . 

سرماخوردگی به وسیله ی سندروس بر طرف می شود ، لثه را محکم می کند و داروی خوبی برای دندان درد است . سندروس را اگر داغ کنند و بر روی موضع ورم کرده بدن بگذارند و ببندند ، بسیار مفید است . 
منبع : داتینو

ژاسپ Jaspe  یا ژاسپر به معنای سنگ لکه دار است و در دو رنگ اصلی سبز و قرمز و در طرح های گوناگون یافت می شود . ژاسپ به نور و حرارت حساس بوده و از این جهت باید از آن مواظبت نمود . این سنگ بیش تر در کشورهای هند ، لهستان ، ونزوئلا ، فرانسه و آلمان استخراج می شود . 

خواص و فواید ژاسپ سبز 

این سنگ با چاکرای قلب در تماس است و برای خون سازی مفید می باشد ، سیستم ایمنی بدن را تقویت می کند و آلرژی و حساسیت ها را می زداید . 

خواص و فواید ژاسپ قرمز 

این سنگ انرژی بسیار دارد و برای درمان مشکلات جنسی و تقویت قوه ی بارداری و زایمان آسان مفید است و برای تقویت کبد و طحال نیز موثر است . 
منبع : داتینو

این کانی در لاتین « زیرکن Zircon » نام دارد و در کتب جواهرشناسی اسلامی به آن زرگون و در زبان هندی به آن «زرقون» می گویند . زیرکن در رنگ های زرد ، قهوه ای ، قرمز ، سبز ، آبی و حتی بی رنگ نیز دیده می شود . 

بلورهای بسیار شکننده از ویژگی های زیرکن است . زیرن در مقابل فشار و ضربه به راحتی خرد می شود و گوشه های نگین تراشیده شده از این کانی بسیار آسیب پذیر است ، اما به دلیل خواص اپتیکی بسیار جالب آن مانند قدرت زیاد شکست و پراکندگی نور و درخشش فوق العاده و داشتن حالتی شعله ( آتش ) مانند ، مورد توجه فراوان بوده است . 

امروزه در  صنعت جواهر سازی بلورهای بی رنگ زیرکن را تراش برلیان می دهند و به اسم برلیان « ماتارا » یا « سیلان » به بازار عرضه می کنند که به سبب شباهت بسیار زیاد آن به برلیان به راحتی قابل تشخیص نیست ، لذا زیرکن را با خط ساییدگی سفیدی که از خود بر جای می گذارد و فرسایش و خط برداری پخ هایش و هم چنین شکست دوگانه قوی نوری که در آن به وجود می آید و یا با استفاده از اسید و تیزاب ، آن را از برلیان ، می توان تشخیص داد ؛ چرا که هیچ اسیدی حتی تیزاب در آن اثری ندارد ، بلکه آن را درخشنده می کند ، هر چند ممکن  است رنگ آن نیز روشن شود ، برخلاف الماس که رنگ خط ساییدگی ندارد و چخ ها و لبه های آن هیچ گونه خراشی بر نداشته و در برابر مواد شیمیایی عکس العمل نشان می دهد و باعث از بین رفتن آن می شود .

به سبب فراوانی زیرکن های قهوه ای و مایل به قهوه ای آن را به وسیله حرارت زیاد ( نزدیک 1000 درجه ) به زیرکن های بی رنگ تبدیل می کنند و تراش برلیان گونه  می دهند ، لکن غالبا این رنگ ها ثابت نبوده و در مقابل اشعه ماوراء بنفش و یا نور آفتاب به تدریج تغییر رنگ می دهند . 

گاهی نیز بلورهای نگین زیرکن هم چون رنگ های قرمز و سبز آن را تراش مخصوص می دهند و آن را به جای یاقوت و زمرد عرضه می کنند ؛ بلورهای آبی رنگ زیرکن را نیز به نام آکوامارین تایلندی به فروش می رسانند . 

کشورهای تایلند ، سریلانکا ، استرالیا ، فرانسه ، تانزانیا و برزیل معادن مهمی زیرکن را دارا هستند . 

خواص و فواید زیرکن 

زیرکن برای سلامتی انسان به ویژه درمان آلرژی های پوستی و ناراحتی های ریوی فایده دارد و دردهای ناشی از مرض نقرس را تسکین می دهد و سبب فعالیت کبد و طحال و غده پانکراس می شود . هم چنین این سنگ روحیه شخص را متعادل و آرام می کند و از افراط گرایی های روحی و روانی می کاهد . 
منبع : داتینو

زمرد سنگی بسیار پر انرژی و دارای خواص فراوانی است . استفاده ی از این سنگ برای جلوگیری از مبتلا شدن به بیماری صرع بسیار فایده دارد ، به ویژه برای کسانی که زمینه ارثی این بیماری در آن ها وجود دارد . به همین دلیل ، در گذشته نیز پادشاهان در هنگام تولد فرزندانشان تکه ای زمرد را بر گردن آنان می آویختند تا به صرع مبتلا نشوند ، اما برای کسانی که به بیماری صرع مبتلا شده اند ، چندان کارساز نیست . 

هم چنین قرار  دادن زمرد بر روی چاکرای سر و تاجی برای درمان بیماری پارکینسون مفید است ؛ زیرا برای برقراری تعادل در سیستم عصبی بسیار اهمیت دارد و علاوه بر جلوگیری از حمله های عصبی ، دردهای عصبی را نیز کاهش می دهد . 

آویختن زمرد بر گردن و هم چنین گذاشتن آن بر چاکرای قلب در درمان گرفتگی رگ ها و بیماری های خونی و نیز درمان ضعف عضلات قلبی و تپش قلب و تقویت آن ، بسیار مفید است . 

از دیگر خواص زمرد که بسیار به آن اشاره شده ، مفید بودن آن برای دستگاه گوارش است . گذاشتن آن بر روی چاکرای خورشیدی ، مجاری کیسه صفرا را پاک و فعال می کند و سبب تقویت معده و درمان زخم معده می شود . 

استفاده از زمرد برای درمان خون ریزی داخلی به ویژه اسهال خونی مفید است . همچنین همراه داشتن این سنگ برای زنان حامله مفید است و بستن زمرد بر ران زن حامله در هنگام زایمان ، زاییدن را آسان می کند . 

زمرد دو نیروی انرژی بخش و آرام بخش دارد و سبب قوت دل و تسکین و آرامش روح می باشد . همراه داشتن آن به خصوص در شب کابوس های شبانه را دور می کند . 
منبع : داتینو

واژه زمردEmerald  به معنی سبز بوده که از کلمه « اسمراگدوس » گرفته شده است . زمرد طبعی سرد و خشک دارد ، رنگ این کانی در مقابل هیچ گونه نوری حتی خورشید و حرارت تغییر نمی کند و رنگی است نسبتا ثابت که تنها در حرارت 700 -800درجه سانتی گراد تغییر پذیر است . 

رنگ سبز غالبا در همه نقاط آن یکسان نبوده و به صورت نوارها و لکه های تیره و روشن دیده می شود . اکثر بلورهای زمرد همانند یاقوت ، ناخالصی ها و محتویات متعدد از قبیل کانی های مهمان ، مایعات ، حباب های گاز و ترک های داخلی دارد ه در صورت کثرت این محتویات مات می گردد. این محتویات و ناخالصی ها عیوب زمرد به شمار نمی روند ، بلکه همانند یاقوت برای تشخیص زمرد طبیعی از مصنوعی بسیار مفید است . 

مرغوب ترین زمردها ، بلورهایی با رنگ سبز سیر هستند که حتی در صورت دارا بودن ناخالصی فراوان ، باز هم از بلورهای زمرد پاک و شفاف اما با رنگ روشن گران بها ترند . برای بهبود رنگ زمرد اغلب از روغن های مخصوص و یا صمغ های طبیعی یا مصنوعی رنگی که داخل ترک های زمرد را پر میکنند استفاده می شود . هرچند اکثر روغن ها پاک کننده های قوی و یا در مجاورت حرارت زیاد از بین رفته و پاک می شود . بلورهای زمرد غالیا با ترک هایی در نتیجه ی فشارهای خارجی نیز مقاومت چندانی ندارد و شکننده و ترد است . 

سنگ های فراوانی وجود دارند که به خاطر شباهت زیاد با زمرد در رنگ ، به جای زمرد و با نام آن عرضه می گردد که از این میان می توان به فلورین سبز ( زمرد اورال ) و تورمالین سبز ( زمرد بریلی ) اشاره کرد . 

در سال های اخیر نیز مقدار زیادی  از انواع نگین های مصنوعی زمرد با کیفیت بسیار مرغوب و قیمتی مناسب تولید و وارد بازار شده و مشکلی بزرگ برای جواهر شناسان به وجود آورده که می توان به زمرد مصنوعی « جیلسون » که بسیار معروف است اشاره کرد . اما با تابش اشعه ماوراء بنفش  می توان آن ها را از هم تشخیص داد ؛ چرا که انواع مصنوعی زمرد خیلی بهتر از انواع طبیعی آن ، اشعه ماوراء بنفش را از خود عبور می دهند و در نتیجه انواع مصنوعی زمرد ، شفاف تر به نظر می رسد . 

علاوه بر این روش ، همان گونه که قبلا ذکر شد ، وجود ناخالصی ها و محتویات متعدد از قبیل کانی های مهمان ، مایعات ، گاز و ترک های داخلی روش خوبی برای تشخیص زمرد طبیعی است . بزرگ ترین نگین زمرد تراشیده ی جهان با وزن 5/75 قیراط در موزه واشنگتن نگهداری می شود . 

باید گفت که مهم ترین و بهترین کیفیت ذخائر زمرد دنیا در کشور کلمبیا قرار دارد ؛ اگرچه کشورهای دیگری نظیر زامبیا ، هند ، آمریکا ، پاکستان ، افغانستان و آفریقای جنوبی نیز از دیگر تولیدکنندگان مهم زمرد هستند . 

 منبع : داتینو

گذاشتن این سنگ بر روی چاکرای قلب در هر روز  علاوه بر از بین بردن ناراحتی های قلبی و جلوگیری از لخته شدن خون سبب می شود تا غم و افسردگی ناشی از آن و نفرت و حسادت از دل و روح پاک گردد و روحی لطیف و بخشایش گر به وجود آورد . زبرجد رفع کننده ی کابوس های شبانه بوده و مشهود به سنگ آرامش و التیام بخش می باشد . هم چنین این سنگ برای رفع بیماری های پوستی به ویژه اگزما ، اکنه و جوش های صورت تاثیر می گذارد . از این رو ، خوب است تکه ای از زبرجد را برای چند ساعتی در آب بگذارند و آب را بر روی پوست های حساس بمالند . 
منبع : داتینو 

خواص و فواید تورمالین سبز 

این سنگ در درمان مشکلات قلبی و بیماری های خونی ، کاربرد دارد . تورمالین سبز متعادل کننده عواطف است و به فراموش کردن آسیب های گذشته و شروعی دوباره کمک می کند ، اعصاب خسته را می آساید و آن را تقویت می کند . هم چنین این سنگ افسردگی را از بین می برد و سبب رفع بی خوابی و تقویت و تمرکز اعصاب و کم شدن استرس و ترس در وجود آدمی می شود .